وقتی آخوند(قدس سره) در را باز کرد شیخ مرتضی انصاری(قدس سره) را دم در دید. استاد به شاگرد خود سلام کرد و بقچه ای از زیر عبای خود بیرون آورد و آن را به دست او داد و با قیافه و لحنی که سرشار از محبت بود, گفت: از این که در این وقت مزاحم شده ام, معذرت می خواهم؛ من می توانستم پیراهن نویی تهیه کنم, اما دلم می خواهد پیراهن خود را به شما بدهم و امیدوارم با قبول آن, مرا خوشحال کنید. شیخ آن گاه به سرعت از حجره شاگرد دور شد به طوری که آخوند نتوانست از لطف استاد خود سپاس گزاری کند؛ وقتی بقچه را باز کرد, دید که شیخ دو دست از پیراهن های خود را برای او آوره است.

منبع: مؤسسه پژوهشی سیره علما

صفحات: 1· 2