اگر نمی رفتم, دلیل بر تنبلی و عدم عشق و شوق من بود؛ به هر حال تصمیم گرفتم بروم. رفتم تا در خانه ایشان در سه راه سیروس, خواستم در بزنم, با آن برف سنگین که آمده بود خجالت کشیدم. مدتی ایستادم که کسی بیرون بیاید, اما کسی بیرون نیامد. دیدم وقت درس هم می گذرد, در هر صورت در زدم, آقازاده ایشان در را باز کرد, وارد شدم, سلام کردم و به محض نشستن, عذرخواهی کردم و گفتم: آقا در این برف مزاحم شدم, می خواستم نیایم, گفتند: چرا؟ گفتم: در این برف نمی خواستم مزاحم شوم, گفتند: مگر شما که از مدرسه مروی تا این جا می آمدید, گداها در سر راه ها ننشسته بودند و گدایی نمی کردند؟ گفتم: چرا, گفتند: امروز آن ها بودند یا نبودند؟ گفتم: چرا بودند, امروز روز کسب و کار آن هاست, گفتند: خوب آن ها که تعطیل نکردند, ما چرا تعطیل کنیم؟

منبع: حسین دهنوی,معلم موفق,ص91

صفحات: 1· 2