حسن خلق
حسن خلق
قال الامام الصادق(علیه السلام)
« …و لا عَیشَ أهنَأَُ مِن حسنِ الخُلق…»
....و هیچ زندگانی, گواراتر از خوش اخلاقی نیست!…
«حسن خلق»
« و لا عَیشَ أهنَأَُ مِن حسنِ الخُلق»
این هم ادامه ی همان حدیث حمران بن أعیَن است. هیچ زندگی گواراتر از حسن خلق نیست؛ یعنی از زندگی که با حسن خلق همراه باشد. وجهش هم علی الظّاهر این است که, انسانی که دارای حسن خلق است- که مراد از حسن خلق را, حسن خلق معاشرتی بدانیم؛ یعنی خوش اخلاقی با مردم, تواضع با مردم و رفتار گرم و خوشایند با مردم- زندگی برایش آسان و شیرین است؛ چرا که در محیط اجتماعی, ارتباطات و برخوردها متقابل و متبادل است.
چنانچه مقابل دیگران تواضع کنید, دیگران با این چشم به شما نگاه می کنند که انسان متواضعی است و اگر تکبر بورزید, با این چشم نگاه می کنند که انسان متکبّری است. معلوم است که همه آدم های عالم, از انسان متواضع بیش از انسان متکبّر خوششان می آید!