درس خواندن تنها با عشق میسر است

علی رضا جعفری فرزند شارح بزرگ نهج البلاغه و فیلسوف شرق، مرحوم محمد تقی جعفری (قدس سره) نقل می کند: ایشان چه در ایام طلبگی و چه پس از آن چنان مطالعه می کردند که از اطراف غافل می شدند. نقل می کردند که هنگام تحصیل در مدرسه صدر در نجف، روزی نزدیک به ظهر در حجره ای آبگوشتی بر سر چراغ بارگذاشتم و سپس مشغول مطالعه شدم؛ پس از چندی ناگهان متوجه شدم که طلاب مدرسه در حال شکستن درب حجره هستند! با سرعت در را باز کردم و با حالت اعتراض خطاب به آنان گفتم : من مشغول مطالعه هستم چرا مزاحم می شوید؟! که در همین حین متوجه شدم تمام حجره را دود گرفته و طلاب به تصور این که حجره من آتش گرفته است، برای کمک و نجات من آمده اند! من از فرط توجه به مطالعه متوجه نشده ام. عشق ایشان به مطالعه و تا آخرین روزهای حیاتشان نمایان بود. برخی از افراد که تازه در مسیر تعلم و دانش آموزی قدم گذارده بودند، هنگامی که در مراجعه به استاد از ایشان می خواستند راجع به شیوه درس خواندن به آنان رهنمودی بدهند، پاسخ می دادند که : ” درس خواندن تنها با عشق میسر است .”