سیمای عالمان ربانی
سیمای عالمان ربانی
آیۀالله شیخ محمد بهاری(قدس سره)
در صفات علمای حقه, باری شمه ای از صفات علمای آخرت که مقابل علمای سوء هستند و اهل دنیا, ذکر می شود تا هر کسی خود را مربی و اهل علم آخرت نداند و آن چند چیز است:
الأول:این که باید زاهد در دنیا باشد, معنای «زهد» رفع علقه قلبیه است که لازمه آن رفع علاقه ظاهریه افتاده است, زیرا که اقل مراتب علم, علم به حقارت دنیا است و کدورت آن و فنای آن و علم به جلالت آخرت است و صفای آن و بقای آن و هم چنین باید فهمیده باشد که دنیا و آخرت «ضرتان» هستند, جمع شان نشاید, پس اگر مطلب اولی را نفهمیده باشد وا حمقاه! عالم یعنی چه؟ و اگر بزرگی ثانی را نفهمیده و اعتقاد ندارد, وا کفراه! و اگر جمع نشدن این دو را نفهمیده ایضاً وا زندیقاه! و اگر همه را فهمیده, اعتقاد هم دارد, لیکن از عهده نفس خود برنمی آید فهو اسیر الشهوۀ و مثل هذه النفوس غیر قابلۀ من أن تعد فی درجۀالعلما. [پس او اسیر شهوت خویش است و مانند چنین کسانی شایسته نیستند که در مرتبه علما شمرده شوند] باری علامت بودن این ملکه شریفه در قلب: اولاً اجتناب از علوم دنیویه است, مگر به مقدار توقف علم اخروی بر آن ها.